Angst voor eenzaamheid creëert emotionele afhankelijkheid

Dat angst voor eenzaamheid een emotionele afhankelijkheid creëert, is voor velen nog steeds niet duidelijk. Gisteravond zat ik in een coachingssessie met een jonge vrouw. Ze vertelde mij dat haar beste vriendin, toen ze haar in de gym zag, haar niet meer recht in de ogen aankeek. Nog erger ze vermeed haar aan te kijken en dit had haar min of meer gechoqueerd. Ze had niet de moed om naar haar toe te gaan, laat staan te vragen of er iets aan de hand was. Dit gebeuren bleef een paar dagen in haar hoofd rondspoken. Totdat ze op zondagochtend wakker werd en ze de ingeving kreeg dat ze misschien wel was ontvolgd op instagram door haar vriendin. Dit bleek inderdaad zo te zijn. Haar al jaren allerbeste vriendin waar ze lief en leed mee had gedeeld, had dit gedaan zonder enige gesprek of wat dan ook. 

De jonge vrouw zag er erg ontdaan uit toen ze mij dit vertelde, ik zag haar aura alle kanten opschieten. Haar keel en hartchakra blokkeerden ervan. De jonge vrouw die gedurende haar leven altijd al moeite had zich te aarden, schoot energetisch uit haar vel. In onze sessie begon ze zich geëmotioneerd luidop af te vragen wat ze in hemelsnaam zo verkeerd had gedaan. Ik bleef haar aankijken en volgde deze zichtbare emoties met grote interesse. Dit omdat dezelfde jonge vrouw een enorme sterke kant in haar karakter heeft en ze nu haar gemaskeerde gevoelens dus eindelijk toonde. Plots zag ik haar emotionele afhankelijkheid totaal tevoorschijn komen. 

Door haar emotionele afhankelijkheid sloeg de ontvolging op social media in als een bom

Ik vroeg haar waarom ze was ontvolgd en wat hiervan in haar beleving de reden was. Ze vertelde dat hoewel ze nog regelmatig op de app contact hadden, zij haar zes weken niet face to face had gezien. Ik vroeg haar of haar vriendin normaal op de app deed en dat deed ze volgens de jonge vrouw. Ik zag dat ze geraakt was en vroeg haar waarom dit haar zo raakte? Ze kon er eigenlijk niet echt antwoord op geven. Behalve dat ze het wel nodig vond dat zij haar leuk bleef vinden. Op de vraag waarom dit zo was, had ze geen idee. Sowieso is het vreemd dat iemand je ontvolgd omdat je die persoon zes weken niet ziet en dan tegelijkertijd normaal communiceert. Ook die vriendin is dus afhankelijk van haar aandacht dat is duidelijk.

In mijn praktijk kom ik zoveel van deze verhalen tegen. Mensen die helemaal instabiel worden omdat iemand ineens niet meer aardig doet. Volgens mij herkennen we dit allemaal wel. Maar wat zit hier nou precies achter?

We hebben een onnatuurlijke angst voor eenzaamheid!

Men is vaak ongelooflijk bang om alleen te zijn of eenzaamheid te voelen. Ik zelf bijvoorbeeld leef een vrijwel totaal geïsoleerd leven. Ik heb een goede vriend, die ik wel regelmatig zie en een goede vriendin. Die laatste zie ik overigens niet regelmatig en dat is het. Ik heb vanwege mijn immuniteitsdeficiëntie twee jaar vrijwel volledig in quarantaine gezeten en eerlijk, ik vond het heerlijk! Waar het om gaat, is dat mensen die mijn leven bekijken niet begrijpen dat ik zo kan leven. Ik kan mij herinneren dat ik 20 jaar geleden een lezing gaf voor een zaal vol met mensen. Hierin voorspelde ik dat ik in de toekomst totaal geïsoleerd zou gaan leven van alles en iedereen. In die tijd had ik nog massa’s mensen om mij heen en was het daarom eigenlijk een hele vreemde en onnatuurlijke voorspelling.

Maar ik voelde dat het leven mij op dat pad zou brengen. Gisteren nog belde iemand mij op. Het was een man die al heel lang met mij op date wilt, ik heb echter geen enkele interesse. De man met een redelijk groot ego begreep er niets van. Vroeg ik of met anderen uit ging, of ik in een andere relatie zat en mijn antwoord bleef nee. Dus vroeg hij ‘je werkt, je eet en je slaapt dat is toch geen leven?’ ’Hoezo geen leven?’ Misschien lijkt dit zo te zijn voor mensen die zichzelf niet kunnen invullen en die niet blij zijn met zichzelf. Maar ik kan prima met mezelf leven en heb er nog veel plezier in ook. Ik doe daarnaast ook super leuke dingen en vooral qua werk.

We begrijpen de woorden eenzaam en alleen gewoon verkeerd

In dezelfde lezingen die ik gaf, legde ik ook vaak uit dat eenzaamheid een woord was dat verkeerd gelezen en geïnterrumpeerd werd. Hierdoor krijg het een te grote negatieve lading. Eenzaamheid dien je zo te lezen ‘één te samen’ of met andere woorden samen één! Ook legde ik het woord ‘alleen’ anders uit door het te vervangen met “al één!” En daarmee bedoelen we dus niet dat je zoveel mogelijk mensen om je heen moet vergaren, wat vaak ten koste van jezelf gaat!

De oplossing ligt veel meer op spiritueel niveau. Als je ‘één te samen’ bent en ‘al één’ heb je als ziel connectie met alle zielen om je heen. Daarnaast met alle zielen die zich in de kosmos bevinden, maar vooral heb je een diep contact met je zelf en ben je één met jezelf. Als je volledig in contact bent met jezelf kun je ook contact leggen met je hogere weten en het collectieve bewustzijn. Als je dit kunt dan voel jij je nooit alleen, op geen enkele manier, je voelt je altijd verbonden, met alles en iedereen. Precies hier gaat het bij velen dus totaal mis. 

Door onszelf aan te passen aan deze leefwereld, verliezen we de connectie met de zielen in andere dimensies en met onszelf

Wanneer wij geboren worden verlaten wij ons vorige bestaan, waar we een leven hadden tussen familie, vrienden en anderen in. In wat voor bestaansvorm dit is laten we in het midden, omdat dit nogal verschilt. Maar als ziel leef je altijd, maar vaak in een veranderde vorm zoals wij het hier in deze dimensie kennen. Als je hier wordt geboren neem je tegelijk afscheid van vele zielen/bestaansvormen om je heen. Je overlijdt als het ware in die leefwereld. Je verlaat je veiligheid en daar hebben heel veel zielen ongelooflijk veel moeite mee.

Aangezien ik transparant zie, voel, ervaar en ook bij een aantal geboortes van kinderen ben geweest, heb ik deze angst om te incarneren vaak genoeg waargenomen. De moeite van afscheid nemen is vaak heel intens. Soms weigeren de zielen te incarneren en worden ze als het ware door hun achterban er krijsend ingeduwd. Dit heeft veel gevolgen voor de mens die hier in deze aardse dimensie moet gaan leven na een dergelijke incarnatie.

De zielen weten wel waar ze naartoe gaan. Dit omdat de ziel van de baby al twee jaar voor de geboorte regelmatig contact heeft met de energie van de toekomstige moeder. Ik zie deze te incarneren zielen dan letterlijk in de aura van de aanstaande moeder zitten. Zo heb ik de komst van heel wat baby’s weten te voorspellen, wat dus eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Deze ziel ervaart door dit contact hoe de energie in deze dimensie is. Maar vooral hoe anders de mensen (zielen) zijn geworden die jou gaan ontvangen. Je hebt namelijk vele afspraken gemaakt in de vorige dimensie met je toekomstige ouders. Vervolgens zijn ze totaal onherkenbaar zijn geworden, door hun eigen aanpassingen aan hun leefwereld en conditioneringen van hun ouders.

Dat de ziel moet incarneren bij niet te herkennen zielen, die erg anders zijn door al deze aanpassingen, geeft een enorme incarnatie angst voor de ziel. Het energie/ziel niveau van deze aangepaste zielen, past ook vaak totaal niet meer bij de ziel die door hun ontvangen gaat worden. De angst is vaak zo groot van deze zielen dat de wens om te incarneren wordt afgebroken. Er zijn twee redenen voor het afbreken van de incarnatie. De eerste omdat de ouders niet meer, dat wat afgesproken was, aan de te ontvangen ziel kunnen geven. Dit door de aanpassingen conditioneringen aan hun omgeving en ouders. Zo kunnen daardoor de ouders het karma en de lessen voor deze ziel niet meer activeren in zijn/haar toekomstige leven. De ziel kiest namelijk voor de incarnatie welke situaties er gaan ontstaan in zijn leven, waardoor hij zichzelf kan gaan ontwikkelen als ziel.

Overigens is dit ook meteen de beste reden om nooit in slachtofferschap te leven. Voor het overgrote gedeelte heb je hier namelijk zelf voor gekozen. Je wilt door bepaalde situaties heen om daarvan te leren zodat jij na dit leven in een hogere energie als ziel en/of andere bestaansvorm kunt leven. Maar dit is een te grote uitstap voor deze blog. De tweede reden is simpelweg de angst die te groot wordt doordat de ontvangende zielen totaal anders zijn geworden. Het gemis van veiligheid is daarom een reden om de wel veilige familie in de vorige dimensie niet te willen verlaten.

Ook de nieuw geïncarneerde ziel past zich heel snel aan om zich veilig te kunnen voelen. De prijs hiervoor is het verlies van het contact met onszelf

Om toch snel enige veiligheid te kunnen ervaren, passen we ons als geïncarneerde ziel snel aan de leefwereld waar we ons in bevinden. Niemand wil het gevoel hebben dat men je niet begrijpt en dat je altijd de vreemde eend in de bijt bent, omdat je zo anders bent. Hierdoor verliezen wij de connectie met onze ziel/energie, het collectieve bewustzijn, ons hoger weten, maar vooral met onszelf. Dit is niet het enige wat er gebeurt, je manifestatie als ziel/mens komt hierdoor in het gedrang. Dit omdat door de niet perfecte gronding de plexus solaris blokkeert. Een open plexus solaris zorgt voor een goede krachtige manifestatie in het leven. Als deze gesloten is dan wordt de gronding daardoor steeds moeilijker en je hebt anderen steeds meer nodig om jouw bestaan te bevestigen. 

Wanneer de ander je ziet en accepteert dan voel je dat je bestaat, doen ze dit niet dan voel jij je vervreemd van alles en iedereen. Ik zie vaak dat wanneer mensen door een niet volkomen incarnatie en daardoor ongeaard zichzelf kwijt raken. Maar dat zij zich via de energie van andere mensen proberen te aarden. Vooral ook via die ander de leegtes in hun ziel willen vullen. Dit zijn mensen wanneer je met ze praat, jij je daarna letterlijk je leeggezogen voelt.

Een hogere ziel die hier incarneert, vooral tussen mensen in die anders zijn geworden dan de afspraak eerst was, krijgt weinig herkenning en erkenning voor wie ze zijn. Letterlijk omdat niemand ze echt totaal kan zien of begrijpen. Zielen die zich diep hebben aangepast aan de leefwereld en conditioneringen vanuit ouders en omgeving, zijn niet meer in staat om het licht en de origine van de ander te zien.

Ze voelen echter onbewust wel dat zij ook ooit een ziel waren met dezelfde energie. Precies daarom hebben ze erg veel moeite om die ziel in zijn capaciteit te zien en te erkennen. Vooral omdat het aanschouwen van het licht van die andere ziel toch doet beseffen hoe ver zij van zichzelf afstaan. Hoeveel fouten ze hebben gemaakt en hoeveel ze nog moeten transformeren. Dus wordt jij als bewuste mens/ziel vaak bekritiseerd dan weet je dat dit hierdoor komt. Men wilt jouw licht ook doven.

Zo kan het gebeuren dat deze nieuwe ziel zich nooit gekend en gezien voelt. Omdat hij/zij al zich vaak onveilig voelt in deze dimensie, heeft deze ziel in zijn/haar beleving geen andere keuze dan zich ook aan te passen aan deze leefwereld en zijn energie. Door de weinige erkenning, krijgen deze moeizaam geïncarneerde zielen een laag zelfbeeld. Dit willen ze oplossen door toch overal erkenning proberen te krijgen. Die erkenning proberen ze te halen door overmatige aanpassing. Altijd, maar aardig en lief zijn, nooit iemand vertellen waar het echt op staat. Waardoor de leegtes in hun hart en ziel nog groter worden.

Zo ontstaat een emotionele afhankelijk waar bij een kleine afwijzing al lijkt alsof ze worden gedumpt in een enorme leegte. Ze voelen letterlijk alsof ze een deel van hun bestaan verliezen. Ook krijgen deze zielen heel vaak een heel groot ego, letterlijk om hun angsten, onveiligheid en onzekerheden te maskeren.

De met moeite geïncarneerde ziel ontwikkelt leef-angsten 

De met moeite geïncarneerde ziel is vrijwel nooit echt goed gegrond. Veel van mijn cliënten leven bij wijze van spreken met één been in deze dimensie en met de andere hangen ze nog in de dimensie van voor dit leven. Wanneer de ziel als een HSP’er geboren wordt is hij/zij hierdoor ook automatisch een HSP’er met fysieke en emotionele klachten. Lees ons artikel hierover https://xcodexfoundation.com/nl/artikelen/hsp-hoe-kom-je-van-de-bijkomende-klachten-af/.

Je kunt ook een HSP’er zijn zonder bijkomende klachten. Een HSP’er voelt dus veel meer, beleeft de wereld totaal anders en is vooral heel anders. De nieuwe ziel krijgt vooral daarom moeizaam connectie met de mensen en de wereld om zich heen. Combineer de levensangst van de nieuwe geïncarneerde ziel met het zich niet kunnen verbinden, het lage zelfbeeld en de emotionele afhankelijkheid die hierdoor ontstaat. Dan heb je alle voorwaarden om een leven te krijgen met allerlei psychologische en fysieke problemen. Deze kenmerken kun je herkennen bij heel veel mensen geboren in de jaren zestig tot nu toe.

We maskeren deze gevoelens wel met alle kracht en macht (door het ego). Maar blijven zoeken naar invulling van die immense leegte en eenzaamheid die wij binnen in ons voelen. Om deze leegtes te vullen grijpen we ook vaak naar substanties en verkeerde voeding. Helaas maakt dit de problemen alleen nog maar groter. De enige oplossing is het stoppen met jezelf aan te passen aan je omgeving en je eigen kracht en identiteit te gaan ontwikkelen. Daarvan uit jezelf beter te kunnen gronden en te manifesteren. Een goede transformatiecoach/innerchild specialist die ook bekend is met levensangsten en moeilijke incarnaties kan je hierbij heel goed helpen. Probeer ook je voedingspatroon te veranderen, veel van onze dagelijkse voeding heeft een te lage energie voor zielen met een veel hogere energetische frequentie. Je lichaam en energie raken hierdoor nog meer uit balans.

Besef het volgende

De angst om alleen te zijn, verdwijnt als jij weer contact hebt met jezelf en beseft dat jij dit leven ook zonder enige hulp van een ander kunt leven. Wij willen namelijk altijd mensen achter de hand houden. Zodat we bij heftige situaties in ons leven ergens steun en hulp kunnen krijgen. Deze afhankelijkheid en het niet alleen kunnen dragen van je leven verzwakt je als ziel en mens teveel.

Besef dat alle kracht in jezelf zit en dat niemand jouw leven kan leiden behalve jezelf. Daarnaast creëer jij je leven en alle ellende die daar in voorkomt ook. Daar behoor van je te leren zodat je als ziel nog krachtiger wordt. Mee lopen, mee liften, mee deinen met een ander en jezelf nooit echt laten zien in wie jij werkelijk bent en wat jij vindt, maakt je totaal afhankelijk en je verliest er het meeste belangrijkste mee! Dat is jouw kracht en je totale ZELF!  

So Just think!

No comments yet