Het afknijpen van zorg door onze gemeenten!

Het afknijpen van zorg door gemeenten gaat soms wel heel ver! Gelden die bedoeld zijn voor onze hulpbehoevenden verdwijnen te vaak op bankrekeningen van de gemeenten. De gemeenten gaan soms in bepaalde leefsituaties van hun inwoners wel erg over iedere normale humane grens heen. Ook is de bijstand niet niet meer van deze tijd! De bijstand moet echt op de schop, het is een niet-humane uitkering wat mensen vaak denigreert en discrimineert. 

Chapeau voor onze collega’s van de Volkskrant met het zeer goede artikel over ziek zijn en in de bijstand zitten! Lees hier het artikel Ziek zijn en in de bijstand.

Het woord bijstand daarvan krijg je al een nare smaak van in je mond, ‘bij stand!’ Alleen daarmee voel jij je al een compleet onbenul, lijkt ons. Het feit dat je bij gestaan moet worden door de regering omdat jij nu eenmaal niet voor jezelf zou kunnen zorgen.

Laat het duidelijk zijn er mensen zijn die hier graag in zitten en vooral niet willen werken! Wij geloven echt dat dit toch een zeer klein gedeelte is van alle mensen die verdoemd zijn tot de bijstand!

Er zijn zoveel redenen waarom jij plots niet meer voor jezelf kan zorgen

Er zijn helaas zoveel redenen waarom jij ineens niet meer voor jezelf kan zorgen. Zo ken ik een man, altijd hard gewerkt en was goed in zijn job. Maar zijn afdeling verhuisde naar het buitenland en hij kon vanwege familieverplichtingen niet mee. Hij was net boven de 50 en de WW-reglementen waren net drastisch aangepakt. Zo kreeg hij ondanks zijn vele jaren werken nog maar drie jaar WW. Maar hij was een kundig man dus alle hoop op een nieuwe arbeidsplek.

Hij solliciteerde zich werkelijk een ongeluk, maar hij was gewoon te oud en niemand wilde hem aannemen. Kundig of niet! Hij verviel na drie jaar in bijstand. Is hierdoor verplicht zijn huis te verkopen omdat hij nog niet met vervroegd pensioen kon. Het leed wat er in dit gezin gebeurde was werkelijk niet om aan te zien. De man is er nooit bovenop gekomen. Hij veranderde in een negatieve sikkeneurige man die geen licht meer in zijn leven zag.

Nog een verhaal wat ons ter ore kwam in ons onderzoek. Ook een man en zelfs nog jonger. Hij verhuisde voor de liefde van zijn leven naar een ander deel van het land. Zijn hele beroepsleven was hij een hulpverlener in Amsterdam geweest en ook nog een goede. Hij kwam echter op een plek te wonen in het zuiden waar de hulpverlenersinstanties totaal anders werkten. Ze waren zelfs erg geïntimideerd door de zeer ervaren man vanuit de grote stad. In plaats van dat ze een dergelijke man met zoveel meer ervaring met open armen ontvangen, kon hij nergens meer aan de bak.

Ook hij kwam uiteindelijk in de bijstand. Die hij overigens niet kreeg omdat de liefde van zijn leven een salaris had. Dat dit nog geen 1700 euro netto was deerde de bijstand niet. Hij woonde samen, er was een inkomen. Of men nou rond kon komen of niet, dat deed er niet toe. 

De man voelde zich erg schuldig dat hij het al geringe inkomen van zijn geliefde opsoupeerde. Hij werd ernstig depressief en belandde zelfs in de GGZ omdat hij geen brood op de plank bracht. De relatie heeft hij vanuit dit schuldgevoel verbroken. Hij zit nu moederziel alleen met zware depressies in een kleine sociale flat (in de bijstand nu overigens). Het frappante is dat deze man hierna regelmatig gedwongen in de GGZ-instellingen is opgenomen. Hierdoor verloor hij weer maanden zijn recht op uitkering. De schulden stapelden zich op en hij kwam zieker uit zijn opname dan daarvoor. Ook al kon de gemeente hem hiervoor behoeden met een bijzondere bijstand. Niemand die deze mogelijkheid aan hem vertelde, niemand die hem hielp, zie Bijzondere bijstand tijdens gedwongen opname.

Hoe werkt het steunbeleid nou eigenlijk bij gemeenten?

Onze redactie vraagt zich vaak genoeg af hoe het beleid van gemeenten eigenlijk werkelijk in elkaar zit. We krijgen tijdens onze interviews de gekste dingen te horen, wat mensen overkomt in ons land. In ieder geval lijkt het er op dat de steungelden die zij ontvangen vanuit de regering te vaak ergens opgehoopt op hun bankrekeningen blijven staan. Gelden worden systematisch niet aan zorg, hulp, jeugdzorg of huishoudelijke hulp besteed. 

We snappen dat dit beleid grotendeels door de regering is bepaald. Maar de gemeenten krijgen veel meer geld van de overheid dan wat ze werkelijk besteden. We weten echt zeker dat vele gemeenten hun eigen bezuinigingsprogramma er op na houden Daarnaast wat ons nog het meeste zorgen baart, is de houding van de beleidsmedewerkers. Moet een mens in nood negatief benaderd worden? Heeft een mens in nood een discriminerende behandeling nodig? Heeft een hulpbehoevend mens geen recht op meelevendheid of enig respect? De mensenliefde en het respect is vaak ver te zoeken. Zover dat je er koud van wordt als je de verhalen van vele mensen uit onze bevolking hoort.

We kregen een tip van een vrouw met zware reuma

Zo kregen wij een tip van een vrouw met zware reuma. De vrouw moest immuunonderdrukkende medicaties gebruiken en moest hierdoor tijdens Corona diep in quarantaine. De reuma werd echter zo erg dat zij geen kopje meer kon optillen, laat staan dat zij zelfstandig naar het toilet kon. Vervolgens is er bij de betreffende gemeente aangeklopt om hulp vanuit het WMO. Brieven van artsen zijn opgestuurd, diagnoses, maar ook letterlijke smeekbeden van de huisarts om de vrouw te ondersteunen.

De gemeente zag de noodzaak wel, maar de vrouw moest en zou fysiek worden onderzocht, door een bureau met verzekeringsartsen. De vrouw kon dit letterlijk niet zonder gevaar voor haar eigen leven. Zelfs haar immunoloog schreef voor haar een brief dat de vrouw tijdens Corona ieder contact moest vermijden. Dit omdat zij al een immuniteitsprobleem had, maar ook nog immuunonderdrukkende middelen slikte voor de zeer zware reuma aanvallen. Bij een Corona-infectie zou de vrouw geen enkele kans hebben volgens haar arts.

De gemeente hield haar oogkleppen op en bleef bij haar standpunt. Er zou geen indicatie komen als mevrouw haar leven niet zou wagen om gekeurd te worden door hun verzekeringsartsen. De vrouw stelde voor om dit dan online te doen via een Teams meeting, maar ook dit is dwingend afgewezen. Begrijp goed dit is iemand die al anderhalf jaar afgesloten van de wereld leefde en binnen zat! De vrouw gaf aan dat een verzekeringsarts geen reumatoloog of immunoloog is. En hij/zij hierom de ernst van haar situatie nooit zo goed zou kunnen inschatten als haar eigen artsen. Dus waarom zijn de medische diagnoses dan niet voldoende? Ze is uiteindelijk door de gemeente betiteld als lastig, vervelend en niet meewerkend. Ook is haar gevraagd of ze iets had te verbergen en of ze daarom niet mee wilde werken aan een dergelijke keuring.

De vrouw heeft gekozen voor het beschermen van haar leven. En is niet gekeurd door de verzekeringsartsen en waardoor ze nooit enige hulp heeft gekregen. 

Het probleem is echter dat mensen zoals deze vrouw zichzelf niet meer kunnen redden. Als je geen kinderen in de buurt hebt of geen vrienden die voor je willen schoonmaken, of een keer je haren willen wassen etc., wat moet je dan nog?

Maar ziek zijn en in de bijstand is de grootste crime!

Ook wij kennen een dergelijk verhaal, we hebben al over haar geschreven. Lees hier ons artikel over haar Hoe een mens mensonterend kan worden behandeld. De vrouw was slachtoffer van een ernstig ongeval. Ze had altijd een bedrijf gehad dus de eerste jaren kon zij zichzelf nog wel onderhouden. Ze kreeg een relatie en toen leefden ze van het inkomen van deze man.

Totdat de man vreemd ging met haar zorgverlener en huishoudster tegelijkertijd. Zij geen andere keuze had dan hem te laten vertrekken. Ze klopte aan bij de gemeente voor de bijstand. Echter haar ziekte en letsel waren zeer intens en zij stond voor grote medische kosten per maand. Dit werd dan tot dit moment voor haar geregeld vanuit andere inkomens, maar helaas zat er nu niets anders meer op dan in de bijstand te gaan. Ze klopte aan bij vrienden om haar te helpen met dragen van de kosten voor haar ziekte en letsel. Overigens waren dit voor haar leningen omdat zij nog steeds een schaderegeling moest krijgen van de verantwoordelijke verzekeringsmaatschappij. Zo dacht zij dan alle ontvangen gelden terug te betalen.

Overigens had ze ook nooit gehoord over de regel dat dit niet kon. Het is ook echt niet van deze tijd dat wanneer je in de bijstand beland door een ziekte of ongeval en je hoge medische kosten hebt. Jij jezelf dan maar kapot moet laten gaan omdat je geen hulp mag aannemen van andere mensen. Hoe krom is het eigenlijk? Zonder deze hulp in medische kosten, lag zij vele malen meer in het ziekenhuis. Dit vanwege een zware infectie, of een Addison crisis. De lijst van de talloze opnames spreken voor zich! Pas toen zij haar leefwereld grondig ging aanpakken en totaal ecologisch ging leven, schoonmaken, eten etc. daalden die crisis opnames met bijna 90 procent. 

Dus voor haar was er nog niet eens de ruimte om het niet te doen. Ze moest het doen voor haar eigen levensbehoud. Om een lang verhaal kort te maken; De gemeente stopte haar uitkering want als jij zoveel steun kunt krijgen van mensen in jouw omgeving, dan heb je ook geen bijstand nodig!! Pardon? Die steun die wordt alleen maar gegeven om iemand in leven te houden waar je om geeft, niet om iemand te onderhouden!!! Hoe kan in Nederland dan het onderhouden van iemand worden afgeschoven op een andere burger!? In ieder geval stegen de ziekenhuisopnames weer drastisch en verviel ze in vele klachten. De kosten van een ziekenhuis bed is 900 euro per etmaal!! 900 euro!!! Let wel dat is dus een klein percentage minder dan een maand bijstand, zie Wat kost een ziekenhuisbed per etmaal.

In onze beleving is het allemaal afschuiven op een ander

Een gemeente die om deze redenen een uitkering zonder pardon terugvordert en stopt, creëert vervolgens de situatie dat een mens dus vele malen zieker wordt. De vrouw waar het in dat artikel over gaat, is nadat haar uitkering is afgenomen 11 maal met spoed in twee jaar opgenomen geweest. Dit omdat zij haar leefwereld niet meer aan haar ziekte wist aan te passen. Dit waren 54 etmalen aan verblijf in het ziekenhuis. Kosten 48.600 euro en dan spreken we alleen over het bed! Niet over alle medicaties en andere interventies die gepleegd zijn tijdens deze ziekenhuisopnames.

Hier staat tegenover dat toen zij haar leefwereld met behulp van vrienden wel aan wist te passen, zij in twee jaar uitkering 2 maal 3 dagen in het ziekenhuis is opgenomen geweest. Dat is 6 maal 900 euro is 5400 euro. Het resultaat is dus dat er 43.200 euro aan ziekenbed kosten is uitgegeven omdat een gemeente een uitkering terug eist van 900 euro per maand!! Die overigens twee jaar was ontvangen dus 21.600 euro aan uitkering! Tel uit je winst! Het is dus werkelijk afschuiven van instanties die verantwoordelijk gesteld worden. Als je heel slim bent als beleidsmedewerker weet je dus op deze manier geld in de kas van je gemeente te houden.

Precies hierom moet de bijstand voor zieke mensen op de schop!

Precies hierom moet dit hele bijstand systeem voor zieke mensen op de schop. Het is mensonterend dat dit in onze moderne wereld gebeurt. De overheid moet zich er veel meer van bewust zijn dat er veel mensen zijn die in dergelijke situaties belanden, hier niets aan kunnen doen en zij vervolgens hierom hun leven niet meer weten te regelen. Hoewel zij geen recht hebben op een WIA of wat dan ook, zou hier wel naar gekeken moeten worden. Vooral als onomstotelijk is bewezen dat iemand zonder enige eigen schuld in een dergelijke situatie belandt! Ziek zijn kost nu eenmaal geld! Geld wat er niet is wanneer je door ziek zijn in een bijstand belandt of tijdens een bijstandsperiode ziek wordt!

Het mag vooral ook niet dat gemeenten gelden voor de bevolking op hun eigen bankrekeningen laten staan, dit beleggen en zo winsten weten te halen. Ook moet er werkelijk andere regels zijn voor hardwerkende mensen die desondanks toch in een bijstand na een kortdurende WW-periode komen. Je betaalt niet je hele leven belasting om dan met een dergelijk karig inkomen te moeten leven, simpel omdat niemand je meer wilt hebben.

X-Codex wilt graag mensen in deze situaties ondersteunen! Dit door hun verhaal te blijven vertellen zodat de mensen in de politiek echt voor ONS gaan zorgen! En voor die mensen zorgen die er op hun beurt voor zorgen dat de leden van onze regering eten op hun bord krijgt!

Just Think

No comments yet