Kun je je ziel verliezen en hoe heel je dit?

Veel meer mensen dan je denkt verliezen hun ziel. Als antwoord op de vraag of jij je ziel kunt verliezen is het antwoord “Ja!”

“Elk boek… heeft een ziel. De ziel van de persoon die het schreef en van degenen die het lazen en ermee leefden en droomden. Elke keer dat een boek van eigenaar verandert, elke keer dat iemand zijn ogen over de pagina’s laat gaan, groeit en versterkt de geest ervan.” ~ Carlos Ruis Zafon

En precies zo is het, een boek heeft energie, ieder woord heeft zijn kracht en zijn uitstraling. Als je heel gevoelig bent dan kun je een boek lezen, zonder het te lezen. Zo is het precies hetzelfde met een ziel. De ziel is vatbaar voor iedere energie die zich met deze ziel bemoeit, zowel positief als negatief.

Wat veroorzaakt het verlies van de ziel?

Natuurlijk is het niet zo dat we onze ziel totaal verliezen, bij ieder trauma verliezen wij een deel daarvan. Dan scheidt een deel van onze vitale essentie zich van ons af, om de ervaring te overleven. Dit doen we vooral als kinderen, om aan de volledige impact van de pijn te willen ontsnappen. De impact van dat wat je meemaakt als kind is te groot om te bevatten. Je kunt met de emotionele en mentale capaciteit die je als kind hebt er niet mee dealen.

Iedere keer wanneer jij een deel van jezelf afsluit, ervaar je dit als het verliezen van een deel van je ziel. Dit gebeuren neemt de vorm aan van een constant gevoel en ervaring van incompleetheid en loskoppeling. Hoe meer je genoodzaakt bent dit te doen, hoe meer jij loskomt van jezelf. Je voelt de gaten in ziel, die je vaak door anderen laat invullen. Op deze manier ontstaat er de ongewenste afhankelijk aan een ander omdat jij jezelf niet meer voelt. Dus een ander moet je in die mate gaan bevestigen dat het alsnog voelt dat je bestaat en leeft.

Als je mensen hoort zeggen: ‘Ik ben nooit meer dezelfde geweest’ sinds een bepaalde gebeurtenis, heeft er waarschijnlijk zielsverlies plaatsgevonden. Dus om te overleven heb je een deel van je ziel afgesloten.

In het Sjamanisme is zielsverlies een bekend fenomeen

Het woord Sjamaan afkomstig van de Tungus stam in Siberië, betekent “iemand die in het donker ziet”. In het Sjamanisme is zielsverlies een bekend fenomeen en zijn er methodes om de verloren ziel terug te halen, https://www.soulpurpose.eu/zieleverlies-soulretrieval/.

Tijdens dit zielenbezinningsproces beweegt de sjamaan zich in een veranderde staat van bewustzijn naar werkelijkheden die buiten de normale waarneming liggen (niet onze werkelijkheid). Dit worden ook wel verborgen geestenwerelden genoemd. De Sjamaan reist daar naar toe om het verloren deel van de ziel terug te vinden.

In sommige gevallen is er tegenzin van de ziel om terug te keren. De ziel weet dat wanneer hij zich weer met het lichaam verbindt de pijn terugkomt, waarvoor hij vertrokken is. Vaak weet de ziel nog niet eens dat er een afscheiding heeft plaatsgevonden. In de meeste gevallen zou de ziel wel terug willen keren, maar weet niet meer hoe.
Zodra de verloren ziel gelokaliseerd is, zal de Sjamaan, de vroegere pijn erkennen. Daarna zal hij zachtjes onderhandelen over de terugkeer van de ziel naar het lichaam. De Sjamaan brengt de ziel dan terug naar de normale realiteit. Vervolgens blaast hij (letterlijk) het ontbrekende zieldeel terug in het lichaam via het hoofd of het hart.

Een getrainde Sjamanistische reiziger, kan hij zijn “begeleiders” vragen om in zijn naam een zielherstel uit te voeren. Ook in een helende droom kan de Sjamaan een “soul retrieval” uit voeren tijdens de droomstaat.

Wat zijn de symptomen van zielsverlies?

De meest voorkomende symptomen van zielsveries zijn dissociatie, waarbij een persoon zich niet volledig in zijn of haar lichaam voelt. Zich daarnaast niet echt betrokken voelt bij het leven en soms voelt alsof hij/zij niet leeft. Andere symptomen zijn chronische depressie, zelfmoordneigingen, posttraumatisch stresssyndroom, immuundeficiëntie problemen en verdriet dat niet te stoppen en te helen is. Verslavingen zijn ook een teken van zielsverlies. Het is zelfs zo dat tijdens een roes door een verslaving, delen van je ziel hierin ook kunnen loslaten.

In mensen die aan zielsverlies lijden, wordt onbewust enorme hoeveelheden psychische energie besteedt aan het zoeken naar de verloren delen. Een ziel zal altijd weer de eenheid proberen te vinden.

Zielsverlies komt veel vaker voor dan je denkt

Alleen in ons landje al lopen er miljoenen mensen rond met zielsverlies, alleen wij noemen dit anders. Het beste waar je het mee kunt vergelijken is een dissociatie of een “innerlijk kind”.

Dit principe is vele malen meer ingeburgerd als het sjamanisme. Een innerlijk kind ontstaat door teveel aan “early life” stress, waar het kind geen enkele raad mee weet. Dat hoeven lang niet altijd de meest verschrikkelijke dingen te zijn. Welke ouder schreeuwt nu niet een paar keer tegen een kind? Toch kan dit al reden genoeg zijn om als kind delen van deze ervaring weg te duwen. Iedere keer wanneer je delen van je gevoel of ervaring wegduwt, verlies je een stukje van je ziel. Doe je dit vaak als kind, dan voelt het inderdaad alsof je totaal jezelf niet meer bent. De delen die je wegduwt groeien niet op en kunnen reageren als een kind. Ook als je allang volwassen bent.

Dissociatie kan door vele dingen ontstaan, door langdurige stress. Maar ook door een verkeerde balans in de neurotransmitters waardoor neuronen niet meer goed kunnen communiceren. Ik heb veel mensen in de praktijk gehad die simpelweg al deze gevoelens hadden omdat ze verkeerd aten. Maar ook dat sommige functies in hun lichaam niet meer juist verliepen, door toxines, verkeerde genmutaties de zgn. SNPs, door een lekkende darm, burn-out, vele intoleranties voor voeding. Het kan door zoveel situaties ontstaan. Maar ook door overmatig veel drank, drugs gebruik, maar zelfs door teveel energiedrankjes. Mensen kunnen zo sensitief zijn dat ze door het roken van wiet, al totaal los van zichzelf komen te staan. Heel veel jeugd heb ik gezien in mijn praktijk, totaal lost door drugsgebruik. Vele zielen heb ik weer moeten verbinden met hun lichaam.

Bij dissociatie zijn de psychische gevoelens veel heftiger

Eigenlijk is dissociatie ook wat er gebeurd met de creatie van een innerlijk kind. Alleen zijn bij dissociatie psychische gevoelens veel heftiger. Je voelt alsof je boven jezelf hangt, je kunt je veel moeilijker manifesteren, je wordt intens snel geraakt. Je bent vaak gestrest, bang, je voelt veel meer dan je normaal voelt. Ook hoor je vaak dat deze mensen spirituele waarnemingen hebben, gaan kleuren zien, andere zielen, voelen aanwezigheid van een ander. Je krijgt gevoelens van onveiligheid, onbestemdheid, niet meer kunnen relaxen, steeds wakker schrikken en een constante grote onrust.

Heb je innerlijke kinderen dan zijn al deze bovenstaande symptomen minder. Je bent snel geraakt, je kunt reageren als een klein kind, uiterst emotioneel, vaak totaal niet gepast bij de situatie. De stress en angst is er wel, maar overheerst minder. Maar zodra je in je pijn geraakt wordt gaan alle remmen los in je uiting van je emoties. De schaamte daarna is wel weer velen malen meer, dit omdat je toch meer verbonden bent met hier.

De normale westerse geneeskunde heeft geen kader voor deze diagnoses

De westerse geneeskunde heeft echter geen kader voor dit soort diagnoses, omdat zij zich alleen bezighoudt met onevenwichtigheid wanneer die zich voordoet op fysiek en mentaal niveau.

De westerse geneeskunde behandelt chronische pijn met pijnstillers, slapeloosheid met slaappillen. Gewichtsproblemen met dieet en lichaamsbeweging, en het meest schadelijke is dat ze zielsverlies bestempeld als geestesziekte. Ze bedekken de symptomen met psychiatrische (vaak schadelijke) medicijnen die de dingen nog erger kunnen maken. Ze plakken als het ware een pleister op een wond die onder het verband niet geneest.

Dit pleisters plakken kan leiden tot diepe gevoelens van ongeluk en depressie die velen als gewoon gaan beschouwen. Uiteindelijk leidt deze langdurige dissociatie tot een onbestemde leegte die zich uit in een verlies van betekenis, richting, vitaliteit, missie, doel, identiteit en echte verbondenheid. Je bent constant zoekende om dit gevoel van leegte in te vullen.

Jouw ziel zoekt met een onophoudelijk verlangen naar de eenheid

Deze spirituele leegte, is altijd aanwezig is en probeert constant je aandacht te krijgen. Het wekt het onophoudelijke verlangen van je ziel om al haar hoogste kwaliteiten te integreren. De hele Goddelijke essentie, alles van jou tot een totale eenheid.

Simpel gezegd, de ziel probeert zich altijd opnieuw te verbinden met datgene van waaruit ze kwam, de bron.

Symptomen van zielsverlies naast alle bovengenoemde

• Je vindt het moeilijk om ergens totaal aanwezig te zijn en blijven, je hoort en ziet vaak dingen op een afstand;
• Je voelt je gevoelloos, apathisch of afgestompt;
• Chronische depressie; je wilt niet graag alleen zijn;
• Je hebt problemen met je immuunsysteem, je bent vaak ziek;
• Als kind chronisch ziek;
• Geheugenstoornissen, je weet en voelt dat je belangrijke trauma’s hebt onderdrukt;
• Worstelen met verslavingen, bijvoorbeeld aan alcohol, drugs, voedsel, seks of gokken;
• Op zoek naar externe dingen om een innerlijke leegte op te vullen;
• Moeite hebt om verder te gaan met je leven na een scheiding of het overlijden van een dierbare;
• Je lijdt aan het meervoudig persoonlijkheidssyndroom (dat is althans wat psychiaters van je vinden);
• Automutilatie.

Binnen de situaties van fysiek en emotioneel misbruik, ontkenning en trauma, zijn er veel ervaringen in het leven die te moeilijk kunnen zijn om te dragen. Zielsverlies is een begrijpelijke reactie op spirituele verwonding, en diepe versplintering van iemands ziel essentie.

De belangrijkste factor in genezing is het terugvinden van alle zielendelen

Het terugvinden van de ziel is geen snelle oplossing. Als de persoon veel persoonlijke ontwikkeling heeft gedaan, kan het terughalen van de ziel het einde van het werk zijn. Zo niet, dan is het terughalen van de ziel het begin van het werk. Daarna zal er een diepgaand persoonlijk ontwikkelingstraject moeten plaatsvinden, om alle trauma’s te doorleven. Het maakt niet uit of je in het begin staat of het einde, maar de belangrijkste factor is dat jij jezelf gaat helen.

Je moet bereid zijn het werk te doen dat nodig is om deel te nemen aan je eigen genezing. Je zult bereid moeten zijn om met nieuwe ogen naar jezelf te kijken, te leren en je pijnen te doorstaan. Dit kan samen met een inner child therapeut die veel van spiritualiteit af weet of met een goede betrouwbare Sjamaan. In een andere blog zullen we meer informatie delen over de genezing en het terug krijgen van de eenheid van de ziel.

Think different, Be different.

No comments yet